als de zon kopje onder gaat
en in de donkere uren
de klok eenzaam de tijd verslaat
sijpelt een andere wereld binnen
om aan hun drama te beginnen
schaduwen dansen uit losse hand
door de muren van verstand
overdag zo veilig weg geborgen
weerloos tussen avond en morgen
onuitgenodigd bezoeken ze mij
uit onderaardse spelonken
opgeweld verschijnen zij
om door mijn lijf te ronken
kinderen uit een werkelijkheid
gevlucht voor naoorlogse narigheid
bezweken onder familie tragiek
en geheimhouding voor publiek
niet helemaal in 't vlees gedaald
maakt mazen in het net
nog voor het begin al half gefaald
en een verkeerde toon gezet
ik ontmoet ze één voor één
adem vertrouwen voor hun ontvangst
huil hun tranen, beef hun angst
geef ze mijn stem te leen
ik bevrijd ze uit donkere wolken
mijn drenkelingen uit woeste kolken
breng ze in een hemels licht
geef ze weer hun eigen gezicht
tijdens mijn slapeloze nachten
ze hebben al te lang moeten wachten
ik wil ze weer tot leven wekken
hen de dageraad in trekken
weg uit hun schaduwen bestaan
terug naar hun plek onder de zon
van alle leed ontdaan
en geworteld in gewijde grond
- Author
- ellorene
- Posted on
- Wednesday 30 August 2017
- Keywords
- Druk Doende met Geboren Worden
- Albums
- Visits
- 1009
- Rating score
- no rating
- Rate this photo